Παίρνουμε κομμάτια λίπους με αρκετό κρέας πάνω.
Τα βάζουμε να βράσουν σε κατσαρόλα με λίγο νερό και αλάτι .
Ξαφρίζουμε συνέχεια κι ανακατεύουμε να μην κολλήσουν στον πάτο.
Όταν λιώσει το λίπος οι τσιγαρίδες είναι έτοιμες για φαγητό, θα πρέπει να πάρουν ροδοκόκκινο χρώμα.
Αν θέλουμε να τις αποθηκεύσουμε , τις βάζουμε σε έναν τενεκέ μαζί με το λίπος που έμεινε, παλιότερα τις έβαζαν σε πιθαράκια.
Επίσης αν έχουμε σκοπό να τις αποθηκεύσουμε και όχι να τις καταναλώσουμε ζεστές θα πρέπει η ποσότητα του αλατιού να είναι αρκετή.
Θύμησες της μαμάς Μαρίας
''Το λίπος με λίγο κρέας πάνω το έφτιαχναν τσιγαρίδες, αλλά το σκέτος λίπος απο το γουρούνι το έλιωναν σε μεγάλη κατσαρόλα, σε χαμηλή φωτιά και το έκαναν ''αλοιφή'', το αποθήκευαν στην πινιότα( μικρό πιθαράκι) και το χρησιμοποιούσαν αντί για βούτυρο ή ελαιόλαδο όταν τηγάνιζαν.
Χωρίς ξύλα και γουρούνι, χειμώνα δε βγάνεις.
Παλιά το κάθε σπίτι μεγάλωνε το δικό του γουρούνι, για να το σφάξουν την παραμονή των Χριστουγέννων.Το μεγάλωναν για πάνω απο 7-8 μήνες, μπορεί και χρόνο, για να το κάνουν ''θρεφτάρι'' δηλαδή πολύ παχύ, να ζυγίζει πάνω απο εκατό κιλά..
Επίσης δεν ήταν λίγοι και οι Στενιώτες που αγόραζαν το χοιρινό τους απο το παζάρι της Κάτω Στενής, βέβαια μέσα σε τρείς μήνες δεν προλάβαινε να μεγαλώσει και να παχύνει πολύ.
Τα βάζουμε να βράσουν σε κατσαρόλα με λίγο νερό και αλάτι .
Ξαφρίζουμε συνέχεια κι ανακατεύουμε να μην κολλήσουν στον πάτο.
Όταν λιώσει το λίπος οι τσιγαρίδες είναι έτοιμες για φαγητό, θα πρέπει να πάρουν ροδοκόκκινο χρώμα.
Αν θέλουμε να τις αποθηκεύσουμε , τις βάζουμε σε έναν τενεκέ μαζί με το λίπος που έμεινε, παλιότερα τις έβαζαν σε πιθαράκια.
Επίσης αν έχουμε σκοπό να τις αποθηκεύσουμε και όχι να τις καταναλώσουμε ζεστές θα πρέπει η ποσότητα του αλατιού να είναι αρκετή.
Θύμησες της μαμάς Μαρίας
''Το λίπος με λίγο κρέας πάνω το έφτιαχναν τσιγαρίδες, αλλά το σκέτος λίπος απο το γουρούνι το έλιωναν σε μεγάλη κατσαρόλα, σε χαμηλή φωτιά και το έκαναν ''αλοιφή'', το αποθήκευαν στην πινιότα( μικρό πιθαράκι) και το χρησιμοποιούσαν αντί για βούτυρο ή ελαιόλαδο όταν τηγάνιζαν.
Χωρίς ξύλα και γουρούνι, χειμώνα δε βγάνεις.
Παλιά το κάθε σπίτι μεγάλωνε το δικό του γουρούνι, για να το σφάξουν την παραμονή των Χριστουγέννων.Το μεγάλωναν για πάνω απο 7-8 μήνες, μπορεί και χρόνο, για να το κάνουν ''θρεφτάρι'' δηλαδή πολύ παχύ, να ζυγίζει πάνω απο εκατό κιλά..
Επίσης δεν ήταν λίγοι και οι Στενιώτες που αγόραζαν το χοιρινό τους απο το παζάρι της Κάτω Στενής, βέβαια μέσα σε τρείς μήνες δεν προλάβαινε να μεγαλώσει και να παχύνει πολύ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.