ΣΠΑΡΑΓΓΙΑ

Όπως τα χελιδόνια, έτσι και τα σπαράγγια σηματοδοτούν τον ερχομό της άνοιξης.
Βρίσκονται παντού, σε ελαιώνες, σε φράχτες, σε πευκοδάση, σε πουρνάρια, κοντά σε νερά αλλά και σε ξερά σημεία. Τις περισσότερες φορές βρίσκονται μπερδεμένα με άλλα φυτά ακόμη και κάτω απο πευκοβελένες,  γι' αυτό  είναι δύσκολο να τα ανακαλύψουμε.
Είναι ένας αγκαθωτός θάμνος, που ξεραίνεται το χειμώνα και πρασινίζει την άνοιξη.
Ο κάθε θάμνος βγάζει 3-4 βλαστάρια σε άσχετα σημεία.
 Κόβουμε τις κορυφές των βλασταριών με τα χέρια, πάντα  ανάλογα το ύψος τους ( γύρω στους 8-12 πόντους). Το κάτω μέρος τους είναι ξυλώδες.
Κρατώντας το σπαράγγι από τις δυο άκρες  λυγίστε  ώσπου να σπάσει. Το ξερό το βάζετε στην άκρη για ζωμό και το τρυφερό το μαγειρεύετε. Είναι και αυτός ένας τρόπος.
Επίσης πρέπει να ξεφλουδίσετε το κάτω μέρος του σπαραγγιού. Αυτά  αφορούν τα θεόχοντρα σπαράγγια του εμπορίου.
Στα άγρια σπαράγγια της περιοχής μας, λίγες φορές έχει χρειαστεί να κόψουμε  την κάτω άκρη που υποτίθεται ότι είναι σκληρή, γιατί τα κόβουμε στο σωστό σημείο στο μάζεμα.
 Το καλό σπαράγγι  δεν είναι  μαλακό, δεν λυγίζει εύκολα.