ΟΒΡΙΕΣ

Καταπράσινες, ανοιξιάτικες, νόστιμες κορφούλες

Την άνοιξη, κοντά σε ποτάμια, κάτω από ελιές, μέσα σε θάμνους και σχοίνα, βρίσκουμε το αδερφάκι του άγριου σπαραγγιού την οβριά. Πολλές φορές τις βρίσκουμε να αναρριχώνται όπως ο
κισσός.
Μπορεί τα σπαράγγια να μοιάζουν πολύ στην εμφάνιση με την οβριά, να τα βρίσκουμε συχνά δίπλα δίπλα, αλλά ουσιαστικά ανήκουν σε διαφορετικό είδος.
Η οβριά είναι πιο λεπτή, πιο πικρή, καθώς και ελαφρά τοξική όταν καταναλώνεται ωμή.
Τις μαζεύουμε με το χέρι.Ποτέ δεν τις κόβουμε από τη ρίζα.
 Προσέχουμε πολύ το πάνω μέρος που σπάει εύκολα.
Με ένα μαχαίρι καθορίζουμε το κάτω μέρος του κοτσανιού που είναι σκληρό.
Το ινώδες μέρος δεν τρώγεται αλλά ο πικρός ζωμός που παράγει όταν το βράσουμε και βάλουμε λίγο λάδι και λεμόνι είναι γευστικότατος, για αυτούς που τους αρέσουν τα πικρά.
 Βέβαια πολλοί σπάζουν την πικρίλα  ζεματίζοντας τις, για μερικά λεπτά, αλλά ως γνωστόν περί ορέξεως...
Οι οβριές δεν τρώγονται ωμές.
Τις τρώμε σαλάτα.Τις βράζουμε  για 7-8 λεπτά και τις σερβίρουμε με ελαιόλαδο και ξύδι ή λεμόνι. Μπορόυμε επίσης να τις φτιάξουμε σούπα.
Ταιριάζουν πολύ με αυγά, σπαράγγια και αγριόχορτα.Οι οβριές επίσης τρώγονται και μαγειρευτές με κρέας ή θαλασσινά.